Alienated

فکر می‌کنم پختگی واقعی اون لحظه‌ایه که لب خطی، فشار و هجوم حس‌های بد و افکار سمی داره هلت میده ته دره و تک تک زخم‌ها و تروماهای وجودت رو تحریک می‌کنه و بدن و روحت عین معتاد‌ها لَه‌لَه اینو میزنه که باز تو جلد قربانی بودن مظلوم بودن و طرد بودن فرو بره، ولی آگاهانه تصمیم می‌گیری جریان توجه و انرژی‌ای که بهش میدی رو قطع کنی. یه قدم بیای عقب و فارغ از اینکه چی حس میکنی و چی فکر می‌کنی به خودت و وضعت نگاه کنی. بعدش حتی کاملا manual و دستی خودت فکرای خوب و سالم جایگزین‌شون کنی