Alienated

هر چند وقت یه بار مثل اینکه باد پرده رو بزنه کنار، متوجه خیل عظیم از سیاهی غم نفرت و کجی‌هایی می‌شم که توی پستوهای وجودم دارن برای خودشون زندگی می‌کنن و میترسم.

از اینکه عمق این ظلمت چقدره و اینکه قراره کِی سیل بشه و همین خرده ریزی که از من مونده رو تو خودش ببلعه.