Alienated

دوست دارم حرف بزنم ولی هر چی جیبامو میتِکونم حرفی نیست.

از اون مدل حرف‌زدن‌ها نیست که حرف داری ولی نمیتونی بیانش کنی یا اینکه از درک شدن ناامیدی. نه از اون نوعش نیست. یه ننوشتن از سرِ صبره. که ببینی قراره چیکار کنی. که امتحان کنی این بار از لا و لوی فشار زندگی، چقدر حق انتخاب داری. که ببینی میشه به بهتر شدن تکیه کرد؟ که دل خوش کنی، نه این همون کاسه‌ست نه همون آش.